Healing of the Possessed Youth
GOSPEL READING: Matt. 17:14-23
14 And when they had come to the multitude, a man came to Him, kneeling down to Him and saying, 15 “Lord, have mercy on my son, for he is [c]an epileptic and suffers severely; for he often falls into the fire and often into the water. 16 So I brought him to Your disciples, but they could not cure him.” 17 Then Jesus answered and said, “O [d]faithless and perverse generation, how long shall I be with you? How long shall I bear with you? Bring him here to Me.” 18 And Jesus rebuked the demon, and it came out of him; and the child was cured from that very hour. 19 Then the disciples came to Jesus privately and said, “Why could we not cast it out?” 20 So Jesus said to them, “Because of your [e]unbelief; for assuredly, I say to you, if you have faith as a mustard seed, you will say to this mountain, ‘Move from here to there,’ and it will move; and nothing will be impossible for you. 21 [f]However, this kind does not go out except by prayer and fasting.” 22 Now while they were [g]staying in Galilee, Jesus said to them, “The Son of Man is about to be betrayed into the hands of men, 23 and they will kill Him, and the third day He will be raised up.” And they were exceedingly sorrowful.
***
ЕВАНГЕЛСКО ЧЕТИВО: Матеј 17, 14-23
14. Кога дојдоа при народот, пристапи кон Него еден човек, кој падна на колена 15. и рече: „Господи, смилувај се на мојот син, зашто при нов месец го фаќа бес и се мачи многу; често паѓа во оган и често – во вода; 16. го одведов при Твоите ученици, но тие не можеа да го излекуваат.”17. А Исус одговори и рече: „О, роде неверен и развратен! До кога ќе бидам со вас? До кога ќе ве трпам? Доведете Ми го тука!” 18. И му нареди Исус на бесот и тој излезе од момчето; и тоа оздраве во тој час. 19. Тогаш учениците пристапија кон Исуса насамо и Му рекоа: „Зошто не можевме ние да го истераме?” 20. А Исус им рече: „Заради вашето неверие: зашто, вистина, ви велам, ако имате вера колку синапово зрно, ќе ѝ речете ли на оваа планина: »Премести се одовде таму?« и таа ќе се премести, и ништо нема да биде за вас неможно. 21. Овој, пак, род се истерува само со молитва и пост.” 22. А кога беа во Галилеја, Исус им рече: „Синот Човечки ќе биде предаден во раце човечки, 23. и ќе Го убијат, и на третиот ден ќе воскресне.” И тие многу се нажалија.
Thoughts by St. Theophan the Recluse on the 10th Sunday after Pentecost
This kind goeth not out but by prayer and fasting. If this kind goes out by the prayer and fasting of another person, then it is even less able to enter one who fasts and prays. What protection! Although there are a slew of demons and all the air is packed with them, they cannot do anything to one who is protected by prayer and fasting. Fasting is universal temperance, prayer is universal communication with God; the former defends from the outside, whereas the latter from within directs a fiery weapon against the enemies. The demons can sense a faster and man of prayer from a distance, and they run far away from him so as avoid a painful blow. Is it feasible to think that where there is no fasting and prayer, there already is a demon? Yes, it is. The demons lodging in a person, do not always reveal their presence, but lurk there, stealthily teaching their host every evil and turning him away from every good thing; so this person is certain that he is doing everything on his own, but meanwhile he is only fulfilling the will of his enemy. Just commence prayer and fasting and the enemy will immediately depart, then wait on the side for an opportunity to somehow return again. And he truly will return, as soon as prayer and fasting are abandoned.
***
Мисли од Свети Теофан Затворник за 10-та Недела по Педесетница
Овој, пак, род се истерува само со молитва и пост. Ако овој род се истерува со молитва и пост од друг човек, тогаш тој род потешко ќе влезе во оној што пости и се моли. Каква заштита! Иако постојат еден куп демони и целиот воздух е пренатрупан со нив, ништо неможат да му направат на оној што е заштитен со молитва и пост. Постот е сеопшто воздржување, молитвата, пак, е – сеопшта комуникација со Бог; постот нѐ брани однадвор, додека, пак, молитвата одвнатре испраќа огнено оружје против непријателите. Демоните брзо и од далеку можат да насетат човек што се моли и тие бегаат што подалеку од него, за да не доживеат болен пораз. Се исплати ли да мислиме дека, таму каде што не постои постење и молитва – таму веќе има демон? Да, има. Демоните го запоседнуваат човекот, пришто секогаш не го откриваат своето присуство, но се притајуваат таму, нечујно учејќи го својот домаќин на секое зло и одвраќајќи го од секоја добро дело; така, тој човек е сигурен дека тој сѐ прави по свое, но меѓувреме – тој само ја исполнува волјата на својот непријател. Само што ќе се оддадете на молитва и пост, непријателот веднаш ќе си оди, а потоа настрана чека прилика некако пак да се врати. И навистина ќе се врати, веднаш штом ќе ги запоставиме молитвата и постот.