You lived on earth, King of Heaven, to lead me to heaven—I who have been cast out of paradise. You were born in the flesh of the Virgin to give me birth in the spirit. You suffered insults to silence the mouths of my enemies who denounced me. You abased Yourself, You Who are higher than all honors, in order to honor me, the dishonored. You wept to wipe the tears from my eyes. You sighed, grieved, sorrowed to save me from sighing, grieving, suffering pain through eternity, to give me eternal joy and gladness. You were sold and betrayed that I might be freed, I who was enslaved. You were bound that my bonds might be broken. You were submitted to an unjust trial— You Who are the judge of all the earth— that I might be freed from eternal judgment. You were made naked in order to clothe me in the robes of salvation, in the garments of gladness. You were crowned with thorns, that I might receive the crown of life. You were called the King in mockery—You the King of all! – to open the kingdom of heaven for me. Your head was lashed with a reed that my name should be written in the book of life. You suffered outside the city gates in order to lead me, one who had been cast out of paradise, into the eternal Jerusalem. You were put among evil men —You Who are the only Just One—that I, the unjust, might be justified. You were cursed, the One Blessed, that I, the accursed, should be blessed. You shed Your blood that my sins might be cleansed away. You were given vinegar to drink that I might eat and drink at the feast in Your Kingdom. You died, You Who are the life of all—in order to receive me, the dead. You were laid in the tomb that I might rise from the tomb. You were brought to life again that I might believe in my resurrection.
НА РАСПЕТИЕ ГОСПОДОВО
Ти поживеа на земјата, Цару Небесен, кон небото да ме поведеш – мене, од рајот истеран. Ти во тело Се роди од Дева, за јас со дух да се родам. Ти навреди претрпе, за устите на непријателите мои што ме отфрлија - да ги замолчиш. Ти Себеси Се понизи, Ти, Кој си над сите почести, та јас обесчестениот - почестен да бидам. Ти заплака, солзите од очите мои да ги избришиш. Ти воздивна, тагуваше и жалеше, да ме спасиш од виздишка, тага, жал и мака низ вечноста, за радост и веселба да ми дариш. Ти продаден и предаден беше, да ме ослободиш мене - заробениот. Ти окован беше, та оковите мои скршени да бидат. Ти на неправеден суд даден беше - Ти, Кој на целата земја и` судиш - Та јас од вечен суд ослободен да бидам. Ти соблечен беше, за во спасителна роба и во облеки на радоста - да ме облечеш. Ти со трње овенчан беше, та јас венец на животот да примам. Ти во подбив цар наречен беше – Ти, Царот на се`! – за да го отвориш царството небесно за мене. Твојата глава удари од камшик и трска претрпе, та името мое во книгата на животот запишано да биде. Ти пострада надвор од портите градски, со цел да ме поведеш, мене од рајот истеран, во Ерусалим вечен. Ти меѓу зли луѓе ставен беше – Ти Единиот Праведен – та јас, неправедниот, оправдан да бидам. Ти проколнат беше, Единиот Благословен, та јас, проколнатиот, благословен да бидам. Ти крвта Своја ја пролеа, та гревовите мои очистени да бидат. Оцет Ти беше даден да пиеш, та јас да јадам и да пијам на трпезата во Царството Твое. Ти умре, Ти, Кој живот на сите Си – со цел, мене мртов - да ме оживееш. Ти во гроб положен беше, та јас од гроб да воскресенам. Ти воскресна, за и јас да поверувам во моето воскресение.