GOSPEL READING: John 17, 1-13
Jesus spoke these words, lifted up His eyes to heaven, and said: “Father, the hour has come. Glorify Your Son, that Your Son also may glorify You, 2 as You have given Him authority over all flesh, that He [a]should give eternal life to as many as You have given Him. 3 And this is eternal life, that they may know You, the only true God, and Jesus Christ whom You have sent. 4 I have glorified You on the earth. I have finished the work which You have given Me to do. 5 And now, O Father, glorify Me together [b]with Yourself, with the glory which I had with You before the world was.
6 “I have [c]manifested Your name to the men whom You have given Me out of the world. They were Yours, You gave them to Me, and they have kept Your word. 7 Now they have known that all things which You have given Me are from You. 8 For I have given to them the words which You have given Me; and they have received them, and have known surely that I came forth from You; and they have believed that You sent Me.
9 “I pray for them. I do not pray for the world but for those whom You have given Me, for they are Yours. 10 And all Mine are Yours, and Yours are Mine, and I am glorified in them. 11 Now I am no longer in the world, but these are in the world, and I come to You. Holy Father, keep[d] through Your name those whom You have given Me, that they may be one as We are. 12 While I was with them [e]in the world, I kept them in [f]Your name. Those whom You gave Me I have kept; and none of them is [g]lost except the son of [h]perdition, that the Scripture might be fulfilled. 13 But now I come to You, and these things I speak in the world, that they may have My joy fulfilled in themselves.
***
ЕВАНГЕЛСКО ЧЕТИВО: Јован 17, 1-13
1. Ова го кажа Исус, па ги подигна очите Свои кон небото и рече: „Оче, дојде часот: прослави Го Својот Син, за да Те прослави и Синот Твој, 2. како шт си Му дал власт над секое тело, та преку сè што си Му дал, да им даде живот вечен. 3. А животот вечен е тоа, да Те познаат Тебе Единиот вистински Бог, и испратениот од Тебе Исуса Христа. 4. Јас Те прославив на Земјата; го извршив делото, што си Ми го дал да го извршам. 5. И сега, прослави Ме Ти, Оче, во Тебе Самиот, со славата што ја имав во Тебе, уште светот пред да настане. 6. Го јавив името Твое на луѓето, што си Ми ги дал од светот; тие беа Твои, и Ти Ми ги даде, и го запазија Твоето слово. 7. Сега разбраа дека сè, што си Ми дал, е од Тебе; 8. зашто зборовите, што си Ми ги дал, им ги предадов, и тие ги примија и разбраа навистина, оти од Тебе сум излегол, и поверуваа дека Ти си Ме пратил. 9. Јас за нив се молам; не се молам за сиот свет, туку за оние што си Ми ги дал, зашто се Твои. 10. И сè Мое е Твое, и Твоето – Мое, и се прославив во нив. 11. Веќе не сум во светот, но тие се во светот, а Јас идам при Тебе. Оче Свети, запази ги во Твоето име оние, што си Ми ги дал, за да бидат едно, како што сме и Ние. 12. Додека бев со нив во светот, Јас ги пазев во Твоето име; оние, што си Ми ги дал, ги зачував, и никој од нив не погина, освен погибелниот син, за да се исполни Писмото. 13. А сега идам при Тебе, и ова му го кажувам на светот, за да ја имаат во себе Мојата радост полна.
***
Thoughts by St. Theophan the Recluse on the Sunday of the Holy Fathers
Of the First Ecumenical Council
Arias began to deny the divinity of the Son of God and His oneness in essence with God the Father. The entire Church rose up against him; all believers, from all ends of the earth, unanimously confessed that the Lord Jesus Christ is the Only-Begotten Son of God, true God of true God; begotten, not made, of one essence with the Father. One would think that this unanimity was purely coincidental, but this faith was then tried by fire when the authorities and powerful of this world began to side with the Arians. Neither fire, nor sword, nor persecution could extinguish this faith, and it was immediately found everywhere among everyone, as soon as the pressure from external powers ceased. This means that it makes up the heart of the Church and the essence of her confession. Glory be to the Lord, Who preserves this faith within us! For, as long as it exists, we are still Christians, though we may not live as such. If it ceases to exist, Christianity will end.
***
Мисли од Свети Теофан Затворник за неделата на Светите Отци
Ариј почна да го негира божеството на синот Божји и Неговото единство и единосушност со Бог Отецот. Целата Црква се дигна против него; сите верни, од сите краеви на земјата, едногласно исповедаа дека - Господ Исус Христос е Единородниот Син Божји, вистински Бог од вистинскиот Бог; роден, нестворен, единосуштен со Отецот. Некој би помислил дека тоа единство беше чисто случајно, но таа вера во тоа време беше тестирана со оган, кога власитите и силните од овој свет почнаа да застануваат на страната на Аријаните. Нити оган, нити меч, нити прогони можеа да ја згаснат таа вера и веднаш беше примана насекаде и меѓу сите, штом притисокот од надворешните сили престана. Тоа значи дека - таа е срцето на Црквата и суштина на нејзиното исповедање. Слава Му на Господа, Кој ја чува таа вера во нас! Зашто, сè додека таа постои, ние сеуште сме христијани, иако можеби не живееме како такви. Ако таа престане да постои – и Христијанството ќе заврши.